Spisu treści:
Wideo: Dlaczego ludzie wierzą w "głupoty"? 2024
Płaskie postacie - niewielkie postacie, które odgrywają rolę drugoplanową w historii - służą do poruszania fabułą, zapewniając subtelną ekspozycję. Takie postacie nie podlegają znaczącym zmianom ani wzrostowi w trakcie opowiadania. Są one również znane jako "znaki dwuwymiarowe" lub "znaki statyczne".
Podczas gdy główne postacie muszą być wiarygodne dla czytelnika, z pełnym zakresem cech osobowości i osobistych problemów ujawnionych, płaskie postaci mają znacznie węższy cel i nie są rozwijane w takim samym stopniu jak bohater opowieści.
Przykłady płaskich postaci
Dobrymi przykładami płaskich postaci są Crabbe i Goyle w serii o Harrym Potterze. Opowiadanie ich historii, odkrywanie ich motywacji i zmiany w czasie sprawiają, że prawie niemożliwe jest podążanie za fabułą. Zamiast próbować rozwinąć te postacie, autor J.K. Rowling czyni je "dwuwymiarowymi" lub płaskimi. Crabbe i Goyle są nieinteligentnymi, sycofantycznymi zwolennikami - niezbędnymi do spisku, ale poza tym nieważne.
Bardziej klasycznym przykładem jest postać pana Collinsa w "Dumie i uprzedzeniu" Jane Austen. Odgrywa istotną rolę w historii bohatera, który jest niemal stereotypowy w swojej pompatyczności, egocentryzmie i świadomości klasowej. Pan Collins znajduje się w centrum fabuły, przez którą spotykają się bohaterowie Elizabeth i Darcy, dostarczając niezbędnego elementu komicznego. Ale jego postać pozostaje zasadniczo niezmieniona; w rzeczywistości jego brak reakcji jest częścią tego, co czyni go zabawnym.
Tworzenie płaskich postaci
Tworzenie płaskich postaci jest stosunkowo łatwe; pisarz musi je opracować tylko w takim zakresie, w jakim czytelnik rozumie związek tej postaci z głównymi postaciami. Jakakolwiek interakcja, jaką ma niewielki charakter z główną postacią, musi być wiarygodna, albo przesunąć bohatera w kierunku celu, albo odstawić go z powrotem.
Te liczby w twoim piśmie są zwykle zrodzone z pojedynczej emocji. Mieszkaniec bojaźliwy może zachęcić protagonistę do odwagi. Ten, kto jest hedonistyczny, może sprawić, by główna bohaterka uległa temu, do czego nie powinna. Ci ludzie służą celowi w twojej historii, a gdy bohaterowie mają wiele różnych emocji i łuków, te postacie są zawsze stabilne.
Używa w różnych typach fikcji
Płaskie postacie są podstawą gatunków, które wymagają określonych typów osobowości, takich jak romans czy młoda dorosła literatura. Zwykle im mniej literacka powieść, tym mniej trzeba ukrywać takie postacie. Kilka przykładów:
- Niewielu czytelników chce, aby niezawodnie złe postacie wyrosły na sumienie lub poczuły się winne w wyniku swoich działań. Płaskie postaci są szeroko używane jako poplecznicy, którzy, o ile nie są jednym z kluczowych graczy, prawie nigdy się nie zmieniają. Ułatwia to zrozumienie i daje czytelnikowi wygodniejsze odczucie katharsis, gdy są one następnie wysyłane, jak to często bywa w powieściach graficznych, opowieściach przygodowych i westernach.
- Czytelnicy seriali takich jak "Twilight" wybierają kolejną książkę z serii, ponieważ chcą ponownie zapoznać się z postaciami, które znają i kochają. Autorzy takich serii muszą uważać, aby zbyt radykalnie nie zmieniać swoich postaci i nie podważać ich popularności.
- Postacie magazynowe, takie jak mądry doradca w fantazjach "Quest", są przeznaczone tylko do dalszej fabuły, dostarczając najważniejszej informacji głównemu bohaterowi. Płaskie postacie z gatunku fantasy są odpowiednio nazywane "poszukiwaczami zadań". Jeśli taka postać ulegnie zmianie, rola tej osoby w tej opowieści zostanie zakwestionowana.
Dowiedz się więcej o pisaniu postaci w fikcji
Dowiedz się więcej o postaciach z literatury i ich głębszym lub powierzchownym rozwoju, w zależności od roli, jaką odgrywają w twojej opowieści.
Rozwój postaci dynamicznej w fikcji
Oto, w jaki sposób ujawnić złożoność dużej bohaterów, dodając konflikt, aby nadać tej głębi charakteru i wiarygodności.
Jak uniknąć zbyt dużej historii w swojej fikcji
Czy twoja fikcja grzęźnie w opowiadaniu? To ćwiczenie pomoże ci nauczyć się tworzyć fikcję przyszłościową.