Spisu treści:
- Fed przesunął ostrość z QE2
- Dlaczego ogłoszenie QE2 było tak skuteczne
- Ilościowe łagodzenie przed QE2
Wideo: The Philosophy of Antifa | Philosophy Tube 2024
QE2 to pseudonim nadany drugiej rundzie quantitative Easing Rezerwy Federalnej. Trwało to siedem miesięcy, od listopada 2010 r. Do czerwca 2011 r. Po uruchomieniu Fed ogłosił, że kupi 600 miliardów dolarów bonów skarbowych, obligacji i banknotów do marca 2011 r. Dzięki temu portfel papierów wartościowych Fed utrzymał się na rekordowym poziomie 2 trylionów dolarów. .
Fed potrzebował QE2, ponieważ QE1 nie działało tak dobrze, jak planowano. Fed kupił papiery wartościowe od banków, aby zmusić je do utrzymywania stóp na niskim poziomie. Zazwyczaj zachęciłoby to ich do pożyczania dodatkowych pieniędzy, zwiększania podaży pieniądza i stymulowania wzrostu. Ale banki nie zwiększyły akcji kredytowej, tak jak chciał tego Fed. Po prostu zatrzymali się na dodatkowym kredycie, używając go do odpisania rachunków wieczystych lub po prostu na wypadek, gdyby go potrzebowali. Banki oświadczyły, że po recesji nie mogą znaleźć wystarczająco wartościowych osób.
Nie wspomnieli, że wielu podniosło standardy kredytowe od 2007 roku, mając nadzieję na uniknięcie kolejnych złych długów.
Fed dostosował się. Ogłosiło, że utrzyma swoje aktywa na poziomie 2,094 biliona dolarów. Kupowałoby 30 miliardów dolarów miesięcznie w dłuższych terminach, takich jak dziesięcioletnie obligacje skarbowe. Jego celem było utrzymanie niskich stóp procentowych, aby mieszkania stały się bardziej przystępne. Chciała także uczynić Treasuries nieatrakcyjnym, aby zmusić inwestorów do powrotu na kredyty hipoteczne.
Fed przesunął ostrość z QE2
W QE2 Fed próbował pobudzić łagodną inflację. Czemu? Chciała stymulować gospodarkę poprzez zwiększanie popytu. Kiedy ceny powoli i konsekwentnie rosną wraz z upływem czasu, ludzie częściej kupują teraz, aby uniknąć przyszłego wzrostu cen. Innymi słowy, oczekiwanie inflacji jest silnym motorem popytu.
Docelowa stopa inflacji Fed wynosi 2 proc. Fed wykorzystuje wskaźnik inflacji bazowej, który wyklucza niestabilne ceny gazu i żywności, jako narzędzie pomiaru. Ceny gazu rosną każdej wiosny, ponieważ inwestorzy spodziewają się wzrostu popytu w sezonie letnim. Niedługo później zaczną obowiązywać ceny żywności, ponieważ koszty transportu są dużym składnikiem kosztów żywności. Fed nie chce zmieniać swojej polityki pieniężnej w reakcji na sezonową zmianę. Dlatego Fed stosuje ekspansywną politykę monetarną, gdy wydaje się, że mamy już wzrost cen żywności i gazu.
Dlaczego Fed ignorował swój podstawowy mandat, aby uniknąć inflacji? Bardziej niepokoiło go, że spowolniona gospodarka wywołałaby deflację. Ten stały spadek cen zawsze stanowi większe zagrożenie dla wzrostu gospodarczego niż inflacja. Najlepszym przykładem tego, jak to działa, było budownictwo mieszkaniowe, w którym w czasie recesji doszło do 30-procentowej deflacji cen. Dzięki deflacji, ludzie wahali się, czy nie kupić domów, dopóki ceny nie zaczną ponownie rosnąć. Do tego czasu deflacja utrzymywała homebuyerów na uboczu.
Pozwoliło to na dalsze obniżanie cen mieszkań.
Wielu inwestorów nie martwiło się jednak deflacją. Bardziej bali się, że Fed przekroczy cel inflacyjny, tworząc hiperinflację. Z tego powodu, gdy Fed ogłosił QE2, inwestorzy zaczęli kupować papiery wartościowe zabezpieczone skarbem lub TIPS. Inni zaczęli kupować złoto, standardowe zabezpieczenie przed inflacją. W rezultacie ceny złota wyznaczają nowe rekordy.
Fed zakończył QE2 w czerwcu 2011 r. Utrzymał saldo w wysokości 2 trylionów dolarów w postaci papierów wartościowych. Spanikowane złote błędy spowodowały wzrost ceny tego towaru do 1.825 USD za uncję. Inwestorzy woleliby, aby Fed sprzedawał papiery wartościowe, a nawet podnosił stopy procentowe. Z jakiegoś powodu bardziej martwili się o inflację niż o spowolnioną gospodarkę.
Dlaczego ogłoszenie QE2 było tak skuteczne
Prezes Fed Ben Bernanke ogłosił QE2 zanim zaczął kupować. Na swojej pierwszej konferencji prasowej ogłosił także koniec QE2 w kwietniu 2011 r., Trzy miesiące przed jego zakończeniem. W nim ogłosił, że Fed zaprzestanie programu QE2 pod koniec czerwca.
Bernanke nauczył się z sukcesów byłego przewodniczącego Fed Paula Volckera. Rozumiał, że ustalenie oczekiwań społeczeństwa co do działania Fed było tak samo ważne jak samo działanie banku centralnego. Volcker użył tej spójności, by oczyścić bałagan stagflacji stworzony przez jego poprzedników. Ich polityka pieniężna stop-go, w której stopy procentowe rosły i spadały niespodziewanie, myliła rynki. Stworzyło to oczekiwanie na coraz wyższą inflację. Przedsiębiorcy po prostu podnosili ceny, aby uchronić się przed niekonsekwentnymi działaniami Fedu.
Volcker zakończył dwucyfrową inflację głównie dzięki konsekwentnej realizacji.
Ilościowe łagodzenie przed QE2
QE2 było kreatywnym wykorzystaniem istniejącego narzędzia. Historycznie Fed stosował luzowanie ilościowe w ramach ekspansywnej polityki pieniężnej. Posiadał w danym momencie co najmniej 700 miliardów dolarów skarbowych. Fed korzystał z tego portfela, aby stymulować wzrost podczas recesji lub spowalniać go podczas bańki. Ale kryzys finansowy z 2008 r. Wyczerpał inne narzędzia Fed. Stopa funduszy Fed i stopa dyskontowa były już na poziomie zerowym, a Fed płacił nawet odsetki od rezerw obowiązkowych banków. Obecne stopy procentowe Fed determinują perspektywy gospodarcze kraju.
W listopadzie 2008 r. Fed zdał sobie sprawę, że musi przyspieszyć poluzowanie ilościowe. Ogłosiła wprowadzenie czegoś, co nazywa się teraz QE1. Ten program był innowacyjny. Fed dodał masowe zakupy o wartości około 600 miliardów dolarów papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką do swoich regularnych zakupów Treasuries. Do marca 2009 r. Fed zwiększył ponad dwukrotnie udział w portfelu długów bankowych, MBS i obligacji skarbowych do rekordowego poziomu 1,75 biliona USD.Rok później, w czerwcu 2010 r., Holding Fed był jeszcze wyższy, ustanawiając nowy rekord w wysokości 2,1 biliona dolarów.
Myśląc, że gospodarka się poprawia, Fed ogranicza zakupy. W sierpniu przywrócono QE1. Kupił 30 miliardów dolarów miesięcznie w dłuższych papierach skarbowych, takich jak dziesięcioletni banknot.
Inne programy QE:QE1 | QE3 | Operacja Twist | QE4
Ryzyko nagradzania Definicja transakcji Definicja i wyjaśnienie
Definicja terminu handlowego Risk to Reward Ratio, z wyjaśnieniem, w jaki sposób stosunek stosowany w handlu.
Definicja SEO - definicja optymalizacji wyszukiwarek
Co to jest optymalizacja pod kątem wyszukiwarek? Oto szeroka definicja SEO i porady dla właścicieli małych firm, którzy chcą uzyskać wysokie rankingi stron.
Operacja Twist: definicja, jak to działało, historia
Operacja Twist jest częścią luzowania ilościowego. To wtedy, gdy Fed kupuje długoterminowe obligacje skarbowe, aby zastąpić krótkoterminowe rachunki, gdy wygasną.